vrijdag 15 december 2017

Schilden / Shields




Wat bij mij als eerste naar boven komt als ik aan schilden denk zijn de ridders in de Middeleeuwen die schilden gebruikten tegen aanvallen met zwaarden, lansen, ploertendoders en allerlei ander wapentuig. In de huidige tijd denk ik aan de oproerpolitie die schilden gebruikt tegen allerlei vliegende objecten tijdens uit de hand lopende demonstraties. Ook tegen de krachten van de natuur worden schilden ingezet zoals hitteschilden. Onze dijken kunnen als schild gezien worden als bescherming tegen de kracht van het water. Het duidelijkste natuurlijke schild is misschien wel die van de schildpad. In het algemeen kan gesteld worden dat het schild dient om krachten van buiten af tegen te houden. Dit gaat echter niet op voor de schilden waar ik het over heb. Deze houden zich bezig met de krachten van binnenuit.

The first thing that comes to mind when I think of shields are the knights of the Middle Ages, using their shields against voilent attacks of sword, lance, cosh and all kinds of weaponry.
For our present day I am reminded of riot police using their shields against projectiles during escalating demonstrations. Shields are also used against the forces of nature. Heatshields, for example, allow us to keep our apperature from being overheated by the sun. Our dikes are also shields that protect us against forces of water. When it comes to naturally occurring shields, the shield is of a turtle is the first thing that comes to my mind.  In general, you can say the purpose of a shield is to offer protection against external forces. However, I would like to discuss a type of shield that are not for protection against something from the outside. Rather, these shields allow one to regulate forces that come from the inside. Perhaps a river sluice would be a more accurate metaphor.























Dat ik kunst zou gaan maken heb ik niet bedacht maar is iets wat me is overkomen. Rond mijn 35e kwam de stroom op gang en deze neemt nog steeds in kracht toe. Naast de kunstwerken die ontstaan ben ik ook geïnteresseerd in het proces waar je bij het maken van kunst doorheen gaat. Hierbij vind ik veel herkenning in het werk van de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961). Uit het boek "Eigenzinnig kunstzinnig"van Tjeu van den Berk komt het volgende citaat.

"Een mens is slechts de bloesem en vrucht van één seizoen, ontsproten aan een eeuwenoud wortelstelsel waar hij intrinsiek deel van uitmaakt. Juist de kunstenaar weet hierin af te dalen en als een ware alchemist de prima materia uit de onderwereld op te delven en te transmuteren tot een kunstwerk. Dit doet hij op twee manieren. Ofwel bezweert hij deze oermaterie in abstracte vormen ofwel laat hij er zich door bedwelmen in organische vormen. Feitelijk zijn volgens Jung beide drijfveren in elk kunstwerk aanwezig. De kunstenaar gaat onder in de oerchaos, maar hij mag er niet aan ten onder gaan." 

De schilden die ik laat zien bewegen zich in het gebied genoemd in de laatste zin van het citaat. Waar de fysieke schilden bedoeld zijn om krachten tegen te houden, laten deze schilden zoveel mogelijk binnenkomen. Informatie uit het onderbewustzijn wordt doorgelaten. De schilden bewaken de grens wanneer deze oerstroom te krachtig dreigt te worden.

Making art was not something that I decided upon but rather something that happened to me. Around the age of 35 a creative current seized me, and has since only increased in strenght. Aside from making art I am also interested in the proces one goes through when making art. When it comes to this, I see myself in the work off the Swiss psychiatrist Carl Gustav Jung (1875-1961). The following quote (translated from Dutch) comes from the book "Eigenzinnig Kunstzinnig" (Authentically Creative) by Theu van den Berk, on the writings of Jung.

"A human being is just the blossom and fruit of one season, sprouted from an ancient rootsystem that he is an intrinsic part of. The artist knows how to descend into this rootsystem to harvest the prima materia from the underworld and transmutate it into an artwork. He is doing this in two ways. He either moulds the primal matter in abstract forms, or he allows himself to become enraptured by it through organic shapes. In fact, according to Jung, both motives are present in every work of art. The artist is submerged in the primal chaos, but he may not drown in it."

The shields that are shown below are related to the last sentence of the quote. Physical shields are meant to block forces. These shields, however, are regulating how much force allowed to pass through. The shields offer protection when the primal stream becomes too strong, and the sluice gets "narrowed".

Wounded Shield, 60-30cm


Organic Shield, 60-40cm




Solid Shield, 48-48cm.



Tot slot een voor mij bijpassend gedicht van mijn zoon Rik die met enige regelmaat woorden weet te vinden bij het Oerlandschap.

Als oergeschreeuw
je hart vervult
Houdt schaduwgids
de wacht
Zodat jij niet weten zult
wat je van je pad
afbracht.








zaterdag 7 oktober 2017

Mus, Ma en Kleine Zwaan / Mus, Ma and Little Swan







Mus en Ma.





Als ik met nieuwe werken begin heb ik over het algemeen geen idee waar het over gaat. Ik weet wel welke materialen ik als uitgangspunt wil gebruiken. Vervolgens laat ik de Oerlandschappen organisch groeien waarbij ik nauw samenwerk met de intuitief gekozen materie.
In dit geval was het echter totaal anders. Vorig jaar zomer, in de voorbereidingsperiode van mijn Vision Quest, werd mij duidelijk dat ik een sculptuur wilde maken. Ook wist ik gelijk dat deze uit twee delen moest bestaan. Het moest over mannelijke en vrouwelijke energie gaan en de naam zou  "Mus en Ma" worden, wat afgeleid is van het Jungiaanse Animus en Anima.
Het maken van de sculptuur kostte me verrassend weinig moeite. Bij het samenstellen werd echter duidelijk dat het beeld nog niet compleet was. Er ontbrak nog een verbindend element. Daar was de tijd nog niet rijp voor en het werk heb ik weggezet.

When I am starting with a new work, I generally have no clue what it will be about. I do know, however, which materials I have to use to get started. Subsequently The Primeval Landscapes organically grow in close cooperation with the intuitively chosen matter.  
In this case it was totally different. Last year in summer when I was in the preparation period for my Vision Quest, it became clear to me that I wanted to make a sculpture. I also knew it had to consist of two parts. It was about male and female energy, and the name was "Mus and Ma" derived from the Jungian Animus and Anima. 
Making the sculpture took surprisingly little effort. However, after having assembled the sculpture it became clear that it was not complete. A connecting element was needed. There was no solution at the time so I put the work away.












Kleine Zwaan / Little Swan.



Dit voorjaar stuitte ik op het verbindende element. De Vision Quest was inmiddels achter de rug. Tijdens de evaluatiedag in 't Gooi maakte ik een wandeling door het bos. Mijn oog viel op een groot stuk berkenbast waarvan ik wist dat deze mee terug moest naar mijn atelier om een plaats tussen Mus en Ma in te nemen.
En vervolgens, alsof het zo moest zijn, kreeg ik een uitnodiging voor een sjamanistische themadag over mannelijke en vrouwelijke energie, de dag van Zwaan. In het sjamanisme word Zwaan wel gezien als het dier waarbij mannelijke en vrouwelijke energie het beste in balans is.
Al met al genoeg inspiratie om de sculptuur af te maken!

This spring I stumbled on the connecting element. The Vision Quest was already behind me. During the evaluation day of the Quest I made a walk through the woods. I stumbled on a large piece of birch bark. I knew I had to take this with me to my studio to complete the sculpture.
Subsequently, as if it had to be this way, I received an invitation for a shamanistic day about male and female energy called the day of Swan. In the Shamanistic view Swan is seen as the animal with the best balance between male and female energy. 
Enough inspiration to finish he sculpture!



















Tijdens het gehele Panta Rei project blijkt dat er verbindingen ontstaan met werken uit het verleden. Met "Mus en Ma" was het iets anders. Vanaf het moment dat ik de sculptuur begon te maken, bestond er voor mij een duidelijke relatie met het nummer "I'll be your mirror" van Lou Reed. Dit nummer was in die periode dan ook regelmatig in mijn atelier te horen.

https://www.youtube.com/watch?v=IYFz1am9OO4

During every step in the Panta Rei project, new connections with works from the past appeared. With "Mus and Ma" it was different. From the moment I started making the sculpture, there was a clear connection with the Lou Reed song "I'll be your mirror". The song could be hearded on a regular base in my studio. 

https://www.youtube.com/watch?v=IYFz1am9OO4

vrijdag 19 mei 2017

De Boswachter / The Forester.
































In 2014 ben ik met het Panta Rei project begonnen. Panta Rei betekent letterlijk "alles stroomt". Door de monding van de Rijn te verbinden met de bron van de rivier is een creatieve stroom op gang gekomen die ik ben gaan volgen. Ik ben hierdoor op plekken gekomen en heb kunstwerken gemaakt welke ik van te voren niet had kunnen vermoeden. Met het laten stromen van kunstwerken ben ik echter al eerder begonnen.
In 2012 deed ik mee aan "Kunst in Duin" in het Piet Florisdal in Noordwijk. Ik wilde hier de serie "Leileven" presenteren die is ontstaan uit de oude dakleien van de St Jeroenskerk in Noordwijk: http://www.robvanleeuwen.com/Leileven.htm

In 2014 I started the Panta Rei project. Panta Rei literally means "everything flows". By connecting the mouth of the river Rhine with its source, a creative flow was created which I followed. Doing so brought me to various places and inspired me to create artworks I'd never thought I'd make. The flow in my art already started at an earlier stage.
In 2012 I participated in "Art in the Dunes" in Noordwijk. I wanted to present the series "Slate Life" which I made from the old  roof slates from the St Jeroens-church in Noordwijk.
http://www.robvanleeuwen.com/Slatelife.htm





























Vanaf het eerste moment dat ik aan dit presentatie schot ging werken had ik het gevoel dat er "meer" in zat. Met elke handeling werd dat gevoel sterker. Ik ben in gesprek gegaan met Staatsbosbeheer en we hebben besloten om het object na afloop van het festival te laten staan om mij de kans te geven dit werk verder te laten groeien. Naast het werken met de elementen kon ik nu ook de samenwerking aangaan met de seizoenen. Elk voorjaar en najaar ging ik een paar dagen aan het werk in het Piet Florisdal.
De eerste jaren was mijn aanpak zoals ik op mijn atelier werkte. De "Boswachter" werd gedemonteerd en plat in het gras gelegd zodat ik kon werken aan de huid. Er ontstond een wisselwerking tussen mijn inbreng en het verval door de weersinvloeden. De schoonheid zat hem vooral in de prachtige details die dit opleverde.

From the moment I started working on this presentation panel I had the feeling that there was "more" in this. With every action I took this feeling became stronger. I discussed this with the foresters and we decided to leave the object in its place after the festival. This gave me the opportunity to let it evolve. Beside working with the elements I now could also start collaborating with the seasons. Every spring and fall I went to the forest to work on "The Forester".
The first few years my approach was similar to my work in my studio. The "Forester" was disassembled and placed flat in the grass so I could work on the skin. An interaction began to occur between my contribution and the weather influences. The beauty was found in the beautiful details that were formed.






De "Boswachter begon steeds meer met zijn omgeving te vergroeien. Het demonteren en plat werken was op een gegeven moment dan ook niet meer mogelijk. Ook begon hij steeds meer zijn plek te krijgen. Bezoekers van het dal begonnen er op te reageren wat al snel de bijnaam "De Olifant" opleverde.

Over time the "Forester" merged with the surroundings. At a given moment disassembling the object to work on separate components was no longer a possibility. The artwork also found its place in the experience of the visitors of the forest. People started to react to it and soon the nickname "The Elephant" was born.




Na de seizoenen enkele malen doorlopen te hebben kreeg de huid en daarmee ook de details een ander karakter. De veranderingen onder invloed van de seizoenen werden extremer. Vooral na de winter onstonden er mooie nieuwe structuren. Uiteindelijk kwam de "olifant" helemaal kaal uit de winter wat voor mij het signaal was voor een nieuwe aanpak.

After weathering the seasons for several years the skin and its details started to develop a new character. The changes by the weather became more extreme. Especially after the winter beautiful new structures took shape. Eventually the winter had left "the Elephant" bare. For me this was a signal to start a new approach.




Tot dat moment lag het accent voornamelijk op de huid van de "Boswachter". Dit spoor heb ik verlaten en ben me meer gaan richten op de vorm. Een benadering als sculptuur wat voor mij als kunstenaar een nieuw spoor was. De zaag ging in de contouren waardoor er een nieuwe dynamiek ontstond. Het toevoegen van een "Fibonacci" spiraal bracht het kunstwerk een nieuwe verbinding met de aarde wat uiteindelijk leidde tot het plaatsen van een zaailing van een esdoorn. In zijn groei kan deze levende boom de interactie aangaan met de bestaande sculptuur.

Until that moment the focus was mainly on the skin of "the Forester". I abandoned this course and started to focus on the shape. I would approach it as sculpture, which was a new experience for me as an artist. I started to work the contours with a saw, which created a different dynamic. Adding a "Fibonacci" spiral gave "the Forester" a new connection with the earth. Eventually this led to planting a maple seedling. Over the course of its growth this living tree can interact with the existing sculpture.







De "Boswachter" was in de eerste jaren nog een losstaand project waar ik aan werkte naast het werk in mijn atelier. Met de start van het Panta Rei project begon deze grens steeds meer te vervagen. De materie waarmee ik werk in mijn atelier begint inmiddels ook in het bos te verschijnen en het sculpturale van de "Boswachter" begint zijn weg te vinden in mijn atelier. 
Er is dus duidelijk weer een nieuwe fase in mijn werk aangebroken.

During the first few years "the Forester" was a project separate from my studio work. With the start of Panta Rei this division started to fade. The matter I with which worked in my studio also began to appear in the forest, and the sculptural approach found its way into my studio. 
Clearly a new phase in my work has started.










Inmiddels is de Boswachter verwijdert en heeft het Panta Rei project mij op andere sporen gebracht. Ook hier zijn weer blogberichten van gemaakt!

 Meanwhile The Forester has been removed and the Panta Rei project has led me on other tracks. Blog posts have also been made of this!



vrijdag 24 maart 2017

Talking Drums






























In de laatste paar blogberichten ben ik ingegaan op de ervaringen tijdens het sjamanistische ritueel van de Vision Quest. Een belangrijke rol bij het ritueel speelt de trommel. De trommel heeft een plat, houten frame en is aan een kant bespannen met een dierenhuid. De sjamaan heeft een zeer persoonlijke relatie met zijn trommel. Bij alle rituelen wordt een monotoon ritme geslagen, vaak begeleid met gezang of dierengeluiden. Het doel hiervan is om de toegang tot andere bewustzijnslagen te vergemakkelijken.
Uit mijn ervaring van de Vision Quest zijn vier nieuwe werken ontstaan die ik "Talking Drums" ben gaan noemen. Van de stammen van de vezelhennep plant heb ik frames gemaakt. De vezelhennep heb ik rond 2003 verbouwd in de groentetuin die ik destijds bewerkte. Vezelhennep was op mijn pad gekomen in het Oerlandschap. Ik ben het zelf gaan verbouwen vanuit de behoefte om de materie waar ik mee werk zo veel mogelijk naar zijn bron te herleiden. In plaats van de frames te bespannen met een dierenhuid zijn hieruit nieuwe Oerlandschappen ontstaan geïnspireerd door mijn Vision Quest.

In the previous blog posts I described my experiences during the shamanic Vision Quest ritual. In the ritual an important role is reserved for the drum. The drum has a flat wooden frame on one side covered with animal skin. A shaman has a very personal relationship with their drum. During all rituals a monotonous rhythm is beaten, often accompanied with singing or animal sounds. The purpose is to facilitate access to other layers of consciousness. 
Inspired by my experience with the Vision Quest I created four new works called "Talking Drums". I made frames from the stems of the fiber hemp plants. I grew these fiber hemp plants around 2003 in the vegetable garden I had at the time. I decided to grow them myself because I wanted to trace the matter all the way back to its source. I constructed the frame of my drum with hemp. Then, instead of spanning an animal skin across the frame, I allowed a Primeval Landscape to grow out of it.



De vier "Talking Drums" hebben een verwijzing naar de vier windstreken meegekregen. Bij alle volkeren die nog een wezenlijke band met de natuur hebben spelen de windstreken een belangrijke rol waarbij voor elk volk een passende symboliek is ontstaan. Voor mij hebben kleur en materiaalgebruik in de "Talking Drums"een duidelijke relatie met de steentjes die ik gemaakt heb om mijn plek in de natuur af te bakenen waar ik mijn Vision Quest heb gedaan. De vier zijden van mijn plek hadden elk eigen steentjes gekregen waarvan materie en kleur paste in mijn symboliek. Een beschrijving hiervan vind je in dit blogbericht:  http://oerlandschap.blogspot.nl/2016/11/de-quest.html

The four "Talking Drums" bear a reference to the four directions. Every ethnic group with a deep relationship with nature there has an important role for the four directions in their spirituality, accompanied with certain symbolism. In the "Talking Drums" there is a clear link between the matter and colors used and the pebbles with which I marked the spot for my Vision Quest in nature. All four sides of the spot had different pebbles of matter and color to suit my symbolism. A description can be found in this blog post:  http://oerlandschap.blogspot.nl/2016/11/de-quest.html

Talking Drums E(ast). 80-42cm.

Talking Drums N(orth). 64-77cm


Talking Drums W(est). 66-70cm.





































Talking Drums S(outh). 77-70cm.



De vier Windstreken / The four Directions.


De windstreken zijn eerder in mijn werk verschenen. In 2003 was ik aangekomen op het punt dat ik het traditionele schilderij volledig had afgebroken om van daaruit het Oerlandschap te laten groeien. De spielatten werden vervangen door houten balken waarin de natuurlijke vormen terug gevonden werden. Het doek was niet langer slechts een drager maar een beeldend element. Bij het creëeren waren de begrippen voor- en achterzijde weggevallen. De verf verdween om plaats te maken voor natuurlijke materie als zand, klei, hout, steen, enzovoort. Kwasten maakten plaats voor natuurkrachten en mijn handen. De elementen aarde, water, lucht en vuur konden zich letterlijk manifesteren. In een serie van vier werken kwam dit allemaal samen. Door het intuïtief plaatsen van een symbool in het laatste werk kregen alle vier de werken hun naam.

The four directions have appeared earlier in my work. In 2003 I arrived at a point where I had completely torn the traditional painting format apart, allowing the "Primeval Landscape" format to grow. Gusset slats were replaced by natural shapes found in wooden beams. The canvas no longer was just a bearer of an image but an integral part of the whole. During the creative process the concepts of front and backside were terminated. Paint was thrown out to make place for sand, clay, wood, stone, and so on. Brushes were replaced by my bare hands and natural forces. The elements earth, water, fire and air could literally manifest themselves. In these four works all this came together. Intuitively, placing a symbol in the last work I gave all four works their title.  

Oost / East. 90-90cm.




































Zuid / South. 90-90cm.




































West. 90-90cm.




































Noord / North. 90-90cm.





































vrijdag 27 januari 2017

Death Lodge.





In het vorige blogbericht ging het hoofdzakelijk over het thema "geboorte". Dit bericht gaat over de enige zekerheid die we bij de geboorte meekrijgen, namelijk dat we uiteindelijk zullen sterven. In de Vision Quest heeft dit een plaats gekregen in het ritueel van de Death Lodge. Aan het einde van de vierde dag ga je in een ritueel je eigen sterven simuleren. Op die dag heb ik hiervoor intuïtief een plek gekozen. Laat in de middag word het begin van het ritueel met de trommel van de sjamaan aangekondigd. Tijd om te gaan liggen in de "Death Lodge", mijn rituele sterfbed. Tijd om de zaken af te ronden die nog niet afgehandeld zijn. Zeggen wat je nog te zeggen hebt en afscheid nemen van de mensen waar je afscheid van wilt nemen. De effecten van dit ritueel worden versterkt doordat je inmiddels al vier dagen niet gegeten hebt. Het einde van het ritueel wordt weer aangekondigd door de trommel waarna je weer 'geboren' wordt als een nieuw mens. Een nieuw mens, klaar voor de volgende fase van je leven.

In the last blog post the main theme was "Birth". This post will  deal with the only certainty we receive at birth, which is that we eventually pass away. In the Vision Quest this issue got it's place in a ritual called "Death lodge". At the end of day 4 of the Quest you will ritually simulate your own passing away. During the day I intuitively chose a place for this ritual. Late in the afternoon the start of the ritual was announced by the drum of the shaman. Time to lay down in the "Death Lodge", my ritual deathbed. Time to deal with the things that need to be dealt with. Say what still needs to be said and say goodbye to the people you want to say goodbye to. The effect of the ritual is amplified by the fact that you have not been eating for four days. The end of the ritual is announced by the shamanic drum, after which you are 'reborn' as a new man, ready for his next phase in life.



Untitled.




In de laatste jaren voorafgaand aan het Panta Rei project werd ik een aantal keer geconfronteerd met het sterven, zowel in mijn directe als minder directe omgeving. Toen ik te horen kreeg dat een bevriende kunstenares in een hospice opgenomen was, heb ik in een opwelling het bovenstaande werkje gemaakt als persoonlijke afscheidskaart. De vorm die ik hier gevonden had liet me niet meer los. Ik ben hier op doorgegaan, wat ook de start was voor het werken met gipsplaat en hydraulische kalk. Inmiddels zijn dit vaste waarden in mijn atelier. De kalk wordt met veel geweld uit een berg gehaald, gebrand en gezuiverd. Vervolgens moet het onder water bewaard worden om zacht te blijven tot het moment dat het gebruikt wordt. Zodra de kalk echter weer aan de lucht blootgesteld wordt gaat het CO2 opnemen en keert weer terug naar zijn natuurlijke staat namelijk steen. Ik vind dit een mooie metafoor voor het leven en werk dan ook graag met deze materie.

In the years preliminary to the Panta Rei project, a number of times I was confronted with death. This happened both in my close and more distant social surrounding. When I received the news that an artist friend was transferred to a hospice, on a whim I created the work above as a personal goodbye card. The shape I found here became the start of a new series of works. This was also the start of working with gypsum board and hydraulic lime. Meanwhile these are fixed values in my studio. The lime is extracted from the mountain with a lot of violence. Next it is burned and purified. Thereafter it has to stay submerged in water to stay soft until the moment of use. The moment the lime is exposed to air it will start to absorb CO2 and will begin to return to its natural state, stone. I see this as a beautiful metaphor of life and therefor like to work with this matter.


Untitled 1. 40-60cm.


Untitled 2. 40-60cm.


Untitled 3. 40-60cm.


Untitled 4. 40-60cm.


Untitled 5. 40-60cm.


Untitled 6. 40-60cm.


Untitled 7. 40-60cm.